Neyzen Tevfik Kimdir? Neyzen Şiirleri

Neyzen Tevfik, Osmanlı ve Türkiye Cumhuriyeti dönemlerinde yaşamış ünlü bir şair ve neyzen olarak bilinir. Gerçek adı Tevfik Kolaylı’dır. 1879 yılında İstanbul’da doğmuş ve 1953 yılında İstanbul’da vefat etmiştir.

Neyzen Tevfik’in şiirleri genellikle aşk, doğa ve yaşam üzerine yoğunlaşır. Onun en ünlü eserleri arasında “Rindlerin Akşamı”, “Sende mi Leyla?” ve “Aşk” gibi şiirler bulunur. Şiirlerinde genellikle hüzünlü bir ton kullanır ve yaşamın geçici doğasını, aşkın derinliklerini ve insanın içsel dünyasını işler. Ayrıca, neyzen kimliğiyle de tanınır ve ney üstadı olarak bilinir. Ney enstrümanıyla yaptığı icralar ve bestelediği eserler de günümüzde hala dinlenmektedir.

Neyzen Tevfik Şiirleri

Rindlerin akşamı, hoyratça yaklaşır,
Lebi derya gönlüm, nice yandı, kavruldu.
Hem uykuda gördüm, yâr ile diyar diyar,
Kan revân oldu tenim, nice yandı, kavruldu.

Neyzen Tevfik Argo Şiirleri

Neyzen Tevfik’in şiirlerinin birçoğu içerik olarak oldukça serbest ve bazen de argo ifadeler içerebilir. Ancak, bu argo ifadeler genellikle edebi bir dille kullanılır ve amacı şiirin duygusal derinliğini veya mizahi yanını vurgulamaktır. Neyzen Tevfik’in şiirlerinin temelinde aşk, hüzün, insanın iç dünyası gibi konular yer alırken, bazı eserlerinde argo veya küfürlü ifadeler kullanılabilir. Ancak, bu tarz ifadelerin kullanımı şiirin genel ruhunu oluşturan duygusal ve estetik unsurlarla bütünleşmiştir. Her ne kadar bazı şiirlerinde argo veya küfürlü ifadeler bulunsa da, Neyzen Tevfik’in eserleri genellikle edebi bir üslupla kaleme alınmıştır.

Kime sordumsa seni doğru cevap vermediler;

Kimi alçak, kimi hırsız, kimi deyyus! dediler...

Künyeni almak için, partiye ettim telefon:

Bizdeki kayda göre, şimdi o mebus dediler! 

Anladın Mı?

Hicran destanını kendinden oku,
Mecnun'dan duyup da rivayet etme.
Aşkın Leyla'sını gördünse söyle.
Söz temsili bulup hikayet etme.

Yüz bin Leyla doğar alemde her gün,
Senin aradığın zevk, sefa düğün.
Tutacağın işi önceden düşün;
Daha ilk adımda nedamet etme.

Sevdanın oduna pek güvenilmez,
Tutuşurşan eğer kolay sönülmez.
Bu yolun hükmüdür geri dönülmez,
Canına kıymazsan seyahat etme.

İyi bak kabına, olmasın delik,
Boşuna taşırsın,gider gündelik.
Anında olmalı, ettiğin iyilik,
Alem duysun diye, inayet etme.

Kabe'den maksadın varmaktır yara,
Kör gibi tapınma, kara duvara,
Hızır'ı ararsan kendinde ara,
Bulamadım gibi rezalet etme.

Muhabbet herkesin aklını çelmez,
Gönül viranesi kolay düzelmez.
Alemden çekinme bir zarar gelmez,
Sen kendi kendine hıyanet etme.

Şen şatır gönlüne hicran dolmasın,
Gençliğin gülşeni gamla solmasın.
Neyzen gibi aklın yarda olmasın,
Özründen çok büyük kabahat etme.